خونریزی زبان یک عارضه شایع است که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در برخی موارد، خونریزی زبان ممکن است نشانه یک بیماری جدی تر باشد. بنابراین، در صورت مشاهده خونریزی زبان، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا علت آن مشخص شود. تعدادی از شرایط می تواند منجر به خونریزی زبان شود. برخی از این شرایط جدی هستند در حالی که برخی دیگر هیچ خطری برای سلامتی طولانی مدت ندارند.
این مقاله مروری کوتاه بر دلایل احتمالی خونریزی زبان، نحوه تشخیص و درمان این عارضه، و زمانی که توصیه می شود به پزشک مراجعه کنید، ارائه می دهد. تا انتهای این مقاله از مجله کرج دنتیستس با ما همراه باشید.
شایع ترین علل خونریزی از زبان عبارتند از:
علائم خونریزی زبان عبارتند از:
دلایل زیادی وجود دارد که باعث می شود زبان خونریزی کند. برخی از این موارد آشکار خواهد بود، برای مثال گاز گرفتن بیش از حد آن یا زخمی کردن آن با یک تکه غذای تیز.
هر چند ممکن است دلایل دیگر کمتر روشن باشد. اینها شامل عفونتها و زخمهای مختلفی هستند که میتوانند روی زبان تأثیر بگذارند.
برخی از دلایل کمتر آشکار خونریزی زبان نشانه چیست:
👈بیش تر بخوانید: هفت علت زبان سبز
زخم ها یا تاول هایی که در دهان، از جمله روی زبان ایجاد می شوند، به عنوان آفت دهان نیز شناخته می شوند. اینها می توانند در نتیجه تغییرات هورمونی یا ژنتیکی ایجاد شوند یا در اثر برخی شرایط سلامتی مانند کمبود ویتامین B-12 یا بیماری التهابی روده (IBD) ایجاد شوند.
آنها به ندرت باعث نگرانی می شوند و به خودی خود بهبود می یابند. با این حال، محرک هایی مانند غذای تیز یا مسواک خشن ممکن است به این زخم ها آسیب برساند و منجر به خونریزی از زبان شود.
دندانپزشک متخصص ترمیم و زیبایی دندان یا احتمالاً با معاینه دهان تشخیص می دهد. اگر مشکوک به عفونت زمینهای یا وضعیت پزشکی دیگری باشند، از آنها سواب دهان یا آزمایشهای دیگر درخواست میکنند.
هیچ راه حل سریعی برای زخم ها و تاول های دهان وجود ندارد، اما معمولاً ظرف 1 تا 2 هفته از بین می روند.
برخی از گزینه های درمانی که ممکن است علائم را کاهش دهند و از عفونت جلوگیری کنند عبارتند از:
اگر مشکل بیش از 3 هفته ادامه داشت، می تواند نشانه عفونت باشد و باید توسط پزشک بررسی شود.
عفونت های قارچی در دهان نسبتاً شایع هستند، و اگر درمان نشوند، می توانند پیشرفت کنند و باعث خونریزی زبان شوند.
عفونت هایی مانند برفک دهان (کاندیدیازیس) ممکن است منجر به زخم های سخت دهان شود که باعث درد در هنگام خوردن، آشامیدن و بلع می شود.
بسیاری از افراد سالم دارای مخمر در دهان خود هستند، اما تنها برخی از آنها به عفونت مبتلا می شوند. افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به این عفونت ها هستند عبارتند از:
مانند زخم های دهان، پزشکان تمایل دارند عفونت های دهان را با معاینه بصری تشخیص دهند.
پزشک ممکن است استفاده از سواب دهان را برای تشخیص اینکه کدام میکروب مسئول عفونت است توصیه کند. دانستن این موضوع به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد که چگونه آن را با یک درمان خاص هدف قرار دهد.
بسته به نوع و وسعت عفونت، افراد می توانند از کرم ها و داروهای خوراکی برای درمان عفونت دهان استفاده کنند.
تبخال دهان یک بیماری مسری است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد می شود. این ویروس می تواند سال ها در بدن انسان بدون ایجاد مشکل زنده بماند. با این حال، برخی محرکها، مانند استرس یا تغییرات هورمونی، ممکن است ویروس را برای ایجاد عفونت فعال کنند.
تبخال دهان در ابتدا به صورت زخم سرد در دهان ظاهر می شود. اگر این زخم ها روی زبان وجود داشته باشد، در صورت آسیب ناگهانی یا تماس با غذاهای محرک خاص، مستعد خونریزی هستند.
تشخيص تبخال دهان آسان نيست، زيرا علايمي مشابه با ساير بيماريهاي پزشكي ايجاد ميكند يا اصلاً علامتي ندارد.
علائم رایج عبارتند از:
بهترین راه برای تشخیص تبخال دهان، نمونه برداری از بافت از ناحیه آسیب دیده است که پزشک می تواند آن را برای بررسی وجود ویروس آزمایش کند. همچنین می توان از آزمایش خون برای تشخیص ویروس استفاده کرد.
هیچ درمانی برای عفونت تبخال وجود ندارد، اما داروهایی برای درمان علائم آن در دسترس هستند. رایج ترین گزینه درمانی برای تبخال دهان، داروهای ضد ویروسی است که می تواند به صورت قرص یا تزریقی باشد.
سایر درمانهایی که به مدیریت علائم کمک میکنند عبارتند از پمادهای ضد ویروسی، بیحس کنندههای موضعی و عوامل ضدالتهابی بدون نسخه (OTC).
گاهی اوقات مجموعه ای از رگ های خونی اضافی به نام همانژیوم روی صورت، سر، دهان یا گردن ایجاد می شود. این معمولاً در بدو تولد وجود دارد یا در اوایل کودکی ایجاد می شود.
همانژیوم زبان، اگرچه نادر است، اما می تواند باعث خونریزی، درد و مشکل در خوردن شود. آنها در زنان شایع تر از مردان هستند.
پزشکان همانژیوم زبان را از طریق معاینه فیزیکی و با مطالعه سابقه پزشکی فرد تشخیص می دهند.
اکنون گزینه های درمانی مختلفی برای درمان همانژیوم زبان در دسترس است. بسته به سن و شرایط فیزیکی فرد، پزشک ممکن است از روش های زیر برای درمان این نقایص رگ های خونی استفاده کند:
در بسیاری از موارد، همانژیوم زبان به مرور زمان خود به خود از بین می رود.
کارسینوم سلول سنگفرشی (SCCA) شایع ترین نوع سرطان زبان است. نام خود را از نوع سلول های تحت تأثیر قرار گرفته است که پوشش داخلی دهان، بینی، جعبه صدا، تیروئید و گلو را تشکیل می دهند.
علائم سرطان زبان عبارتند از:
سایر شرایط پزشکی می توانند این علائم را ایجاد کنند، اما در صورت ظاهر شدن ارزش آن را دارد که به پزشک مراجعه کنید.
تشخیص زودهنگام سرطان زبان برای جلوگیری از گسترش آن به سایر قسمت های بدن مهم است.
بیوپسی بهترین راه برای تایید وجود سرطان زبان است. این شامل بررسی نمونه کوچکی از بافت زیر میکروسکوپ است.
مانند بسیاری از سرطان ها، مرحله و وسعت سرطان زبان نحوه درمان آن را تعیین می کند. برای مثال، اگر سرطان به سایر قسمتهای بدن گسترش یافته باشد، ممکن است رویکرد متفاوتی مورد نیاز باشد.
برای درمان این نوع سرطان از جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی استفاده می شود.
افراد می توانند با آگاهی از عوامل خطر به جلوگیری و درمان خونریزی زبان کمک کنند. در حالی که نمی توان از بسیاری از شرایط بهداشتی که می تواند باعث خونریزی زبان شود جلوگیری کرد، افراد می توانند عادات خاص یا عوامل سبک زندگی را تغییر دهند تا خطر ابتلا به آنها را کاهش دهند.
عوامل خطر برای خونریزی زبان عبارتند از:
مراقبت در هنگام غذا خوردن نیز احتمال آسیب های دهانی را کاهش می دهد.
👈بیش تر بخوانید: آیا با روش های درمان سه سوته دندان آشنا هستید؟
برخی از درمان های خانگی می توانند تسکین دهند و به طور موقت خونریزی را متوقف کنند. این شامل:
اگر فردی بیش از 2 هفته به درد زبان، سوزن سوزن شدن یا خونریزی ادامه دهد، یا زخم های دهانی داشته باشد که بیش از 3 هفته باقی بماند، عاقلانه است که به پزشک مراجعه کند.
بهتر است قبل از مراجعه، علائم و نشانهها را یادداشت کنید تا به وضوح با پزشک ارتباط برقرار کنید. این اطلاعات به آنها در تشخیص دقیق تر کمک می کند.
خونریزی زبان یک عارضه شایع است که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در برخی موارد، خونریزی زبان ممکن است نشانه یک بیماری جدی تر باشد. بنابراین، در صورت مشاهده خونریزی زبان، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا علت آن مشخص شود.
منبع: medicalnewstoday